ευσυγκατάβατος

εὐσυγκατάβατος, -ον (Μ)

1. αυτός που συγκαταβαίνει, που δείχνει καταδεκτικότητα και επιείκεια εύκολα

2. το ουδ. ως ουσ. τὸ εὐσυγκατάβατον

η εύκολη συγκατάβαση («τὸ εὐσυγκατάβατόν σου τῆς εὐσεβείας», Στουδ. Θεόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + συγ-κατα-βαίνω].